dobra natury

См. также в других словарях:

• płód — m IV, D. płodu, Ms. płodzie; lm M. płody 1. «zarodek ludzki lub zwierzęcy w późniejszym stadium rozwoju od momentu, kiedy można rozpoznać morfologiczne cechy gatunkowe (u człowieka od trzeciego miesiąca ciąży)» Rozwój płodu. Prawidłowe,… …   Słownik języka polskiego

• natura — ż IV, CMs. naturaurze; lm D. naturaur 1. blm «całokształt rzeczy i zjawisk tworzących wszechświat, świat (bez wytworów pracy ludzkiej); ziemia, woda i powietrze wraz z żyjącymi na nich i w nich roślinami i zwierzętami; przyroda» Dzika, górska,… …   Słownik języka polskiego

• droga — 1. Być na dobrej drodze «rozumować, myśleć prawidłowo»: (...) sprawiał wrażenie, że nie obchodzą go rewelacje Jakuba. – Jest pan na dobrej drodze, panie profesorze (...). M. Saramonowicz, Siostra. 2. Być na (dobrej, najlepszej, prostej) drodze do …   Słownik frazeologiczny

• rzecz — 1. Brać się, wziąć się do rzeczy «przystępować, przystąpić do jakiejś pracy, zaczynać, zacząć działać»: „Chłopaki” ostro wzięli się do rzeczy. Najwyższy złapał „drugiego” za głowę i podniósł na wysokość pół metra. W tym czasie inny wskoczył na… …   Słownik frazeologiczny

• dusza — 1. Aż dusza rośnie «powiedzenie wyrażające radość, zadowolenie z czegoś»: (...) zgodnie pracują, pomagają sobie... aż dusza rośnie (...). Roz bezp 2001. 2. Bratnia, pokrewna, przyjazna dusza «człowiek bliski komuś pod jakimś względem, podobny do… …   Słownik frazeologiczny

• rzecz — ż VI, DCMs. y; lm MD. y 1. «przedmiot materialny, często w przeciwstawieniu do istoty żywej» Cenne, kosztowne, wartościowe rzeczy. Rzeczy powszedniego użytku. Rejestrować świat rzeczy i istot żywych. 2. zwykle w lm «przedmioty materialne, takie… …   Słownik języka polskiego

• dualizm — m IV, D. u, Ms. dualizmzmie, blm 1. «istnienie obok siebie dwóch odrębnych zjawisk, tendencji, zasad, pierwiastków; dwoistość» ∆ fiz. Dualizm falowo korpuskularny «właściwość materii polegająca na ujawnieniu się w pewnych doświadczeniach jej… …   Słownik języka polskiego

• orfizm — m IV, D. u, Ms. orfizmzmie, blm 1. «kierunek w mitologii, następnie doktryna filozoficzno religijna powstała w Grecji w VIII w p.n.e. (wywodząca się według tradycji od Orfeusza), głosząca tezę o dwoistości natury ludzkiej (walce dobra ze złem… …   Słownik języka polskiego

• ziemski — ziemskiscy 1. «dotyczący Ziemi planety» Glob ziemski. Kula ziemska. Atmosfera, biosfera ziemska. Biegun, południk, równoleżnik ziemski. Istoty, stworzenia ziemskie. ∆ astr. Oś ziemska «wyobrażalna prosta przechodząca przez bieguny geograficzne,… …   Słownik języka polskiego

• płody — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. płodydów {{/stl 8}}{{stl 7}} wszelkie dobra pozyskiwane z natury : {{/stl 7}}{{stl 10}}Płody ziemi. Wystawa płodów rolnych. Zbiór płodów leśnych. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień